من از نهایت شب حرف می زنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت تنهای شب های خود
اگر به خانه ی من آمدی
برای من ای مهربان !
چراغ بیاور و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم ….
بقیه متن در ادامه مطلب 

† . آری ، آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

† . و هیچ کس نمی دانست
که نام آن کبوتر غمگین کز قلب ها گریخته ایمان است

† . تنها نشسته‌ای ، چای می‌نوشی ، و بغض می کنی .!!
هیچ‌ کس تو را به یاد نمی‌آورد !
این همه آدم،روی کهکشان به این بزرگی ؛
و تو حتی ..
آرزوی یکی نبودی …

† . عاشقم، عاشق ستاره ی صبح
عاشق ابرهای سرگردان
عاشق روزهای بارانی
عاشق هر چه نام توست بر آن .

† . فروغ چشم پر آبم تو هستی
دلیل اینکه بیتابم تو هستی اگرچه آدمی ناچیز هستم
خدا را شکر دنیایم تو هستی ..

† . و آن بهار
و آن وهم سبز رنگ
که بردریچه گذر داشت
با دلم می گفت:
“نگاه کن تو هیچ گاه پیش نرفتی
تو فرو رفتی

† . همچون پرنده ای باش که بر روی شاخه ای سست آواز می خواند ،
شاخه می لرزد ،
ولی پرنده می خواند زیرا اطمینان دارد که بال و پر دارد .