من به خاطر تو سین ها را شین میکنم . . .

من به خاطر تو هفت سین سفره دل خویش را هفت شین میکنم

مثل لب های شرابیت  . . .

مثل موهای شب گونه ات  . . .

مثل گونه ی شیرینت  . . .

مثل شب های من تا صبح که سخت میگذرد  . . .

مثل  . . .

علی راد

جز صدایت مسکنی ندارم
بارها زنگ میزنم که بشنوم صدایت را
حرفی نمیزنم که صدایت ، خالص تارهای شنوایم را نوازش دهد
بی شعور نیستم توان گفتن نیست
تو بارها تکرار میکنی این کلمه را
اما من جان میگیرم با شنیدنش

علی راد

تو بنویس !
من می خوانم !
تو حس پاک کودکیک را بنویس !
من با شوق می خوانم !
تو رویاهای در هم ریخته ات را با قلم سبز بنویس !
من با زردی پاییزی می خوانم !
پس بنویس . . .

علی راد

تو در خوابو . . .
من در پس این کوچه ی تاریک با قدم های لرزان به سوی تقدیر می روم !
سکوت کوچه با سکوت قلبم آمیخته شده ، عجب ترنمیست !

علی راد